Öncelikle fikir çok özgün ve güzel. Aslında kapitalizmi bize çok güzel özetlemiş (ben kendime kapitalist yaptırımlar uygulayan biri olarak burada kötülerden taraftayım, kimse kusura bakmasın). Aynı zamanda kurumsal yapıyı çok ütopik anlatmış, her ne kadar uç örnekler olsa da ben disiplinden çok keyif alırım.
Dizinin ilerleyen bölümlerinde karakterlerin gerçekte kim oldukları ve diğer yaşamlarını öğrendiğinizde bir şok etkisi daha yaratacak (spoiler vermek istemem) buradaki iç hesaplaşmadan da çok keyif aldım. Başarılı olmak, fedakarlık üzerine düşünmemizi sağlıyor aslında. Gerçekten yaparım dediğimiz şeyleri yapmaya çalıştığımızda dönüşeceğimiz şeye cesaret edebiliyor muyuz?
Kapıdan giriş çıkış yapmasına, sanki çıkarken içeriye koşuyormuş gibi olan sahneye bayıldım. O kısmı gerçekten anlamak için kurguyu çok doğru kavramış olmak gerekiyor. Aslında o geçiş o kadar keskin ki öncesini ve sonrası hiç hatırlamadığından çıktığı ana kadar içerideki anı hatırladığından çıkması ile girmesi bir oldu sanıyor. Dışarıdaki hali de dışarıda olmak istemediğinden kendini direk içeriye atıyor. Merdivende ya da işte kapının oradaki alanda vakit geçirmiş olabilir o anı göstermiyorlar ilerleyen bölümlerde daha anlaşılır oluyor.
