Arama sonuçlarınız

Eğitim ve gelişim konusunda hiçbir zaman bir sınır yoktur. Ancak bu nokta kişiseldir. Belli bir standartı olmak zorunda. kaynakların tek bir yere yönlendirilmesi zaten mantık değil. Olması gereken şey doğru yönetilmesi.

Üniversitede bir arkadaşımın Gamze diye bir sevgilisi vardı. Gamze ile ayrıldıktan sonra tanıştım bu şarkıyla aşk acısı çeektiği dönemde arkadaş ortamımızda hep bunu söylerdi.

Vatandaş kendi ihtiyacını kendi görecekse sosyal devlet nerede? Toplumun genelini etkileyen konular için bağış toplanmasını hiç doğru bulmuyorum. Bu devletin görevi mevcut kaynaklarını aktaracak ya da doğru yönetecek.

Bana çok mümkün gelmedi. İhtiyaçlar hiyerarşisinde bile yer alır, insanın kendini gerçekleştirme güdüsü. İnsan bir şeyleri başarmak ister istemekten öte buna ihtiyaç duyar. Sıfır sorumluluk hayatın belli dönemlerinde olabilir (belki olmalıdır da) ama hayatı hiçbir sorumluluk almadan idame...

İşte bu yüzden yaşımız ilerledikçe yabancı bir dil öğrenmekte zorlanıyoruz. Beyin yabancı dili önce kendi dilinde algılayıp ondan sonra yabancı dile tercüme ediyor ama bu durum mesela çocuklarda ya da erken yaşlarda diyelim direk yabancı dil olarak algılanıyor.

Kısa bir zamanda deneyimleyeceğim. Paylaşırım.

bu durum daha iyi hissettiriyor mu?

Mesela yılda kaç kitap okursun?

Yazın ayrı bir tadı var, ayrı bir kokusu var, ayrı bir hissi var. Sıcak bir yaz akşamında balkonda içtiğin çayın tadı bile ayrı değil mi? Kulağında cırcır böceklerinin sesi...

Nysa daha çok yeni böyle bir plan için otel bakmıştım.

kesinlikle yaz

bu kadar romantik bi cevabın böyle bitmesi beni güldürdü :)

eğitim ve sağlık

evet biliyordum

Çok pişmanım

ayyy tam ben

çello

Bugün de yeni bir şey gördüm, "başarı mühendisi"

Mesela hayır denilen kişi sen olduğunda, biriyle bir plan yapmak istedin ve hayır cevabını aldın diyelim, direk tamam o zaman diyip geçmek de karşı taraf için önemsizmiş hissi yaratabiliyor. Yani bazen insanlar ısrar bekliyor. Bunu nasıl ayırt edeceğiz?